Formuła czystego Stronnictwa Demokratycznego się nie sprawdziła. Nadszedł czas by zapomnieć dawne spory i zbudować formację, która będzie bliższym programowo partnerem koalicyjnym dla Platformy Obywatelskiej niż cały czas mentalnie postkomunistyczne SLD czy agrarny, klasowy PSL.
Zbliżenie z Platformą?
Andrzej Olechowski i Paweł Piskorski wyciągnęli ręce do PO i poparli kandydaturę Bronisława Komorowskiego. To pierwszy krok, aby spory personalne sprzed lat zostały zastąpione przez rozmowy programowe. Platforma Obywatelska potrzebuje centrowego koalicjanta, przewidywalnego i mającego dobrą ławkę. Odpowiednik koalicji, jaka funkcjonuje w Niemczech (CDU/CSU-FDP) czy Wielkiej Brytanii (Partia Konserwatywna i Liberalni Demokraci) byłby najlepszy dla Polski i pozwoliłby realizować ambitne reformy. Taka koalicja mogłaby powstać już po następnych wyborach. Oczywiście pod pewnymi warunkami.
Samo SD nie wystarczy
Miesiące mijają a notowania Stronnictwa Demokratycznego ani drgną. Zwieńczeniem tego był fatalny wynik Andrzeja Olechowskiego w wyborach parlamentarnych. Choć wiadomo, że to SD w ewentualnym bloku liberalno-demokratycznym byłoby najsilniejszym partnerem to nie można ograniczać centrowej oferty do partii Pawła Piskorskiego. Są potrzebni charyzmatyczni liderzy: nie tak obciachowi jak Napieralski z dwoma blondynkami, nie tak do bólu łagodni jak Andrzej Olechowski. Kto mógłby się znaleźć w takim bloku. Na pierwszym miejscu widziałbym Zielonych i Kongres Kobiet Polskich. Zieloni mają fajny szyld i nazwiska znane, choć niewyeksploatowane polityczne. Olga Tokarczuk, Kinga Dunik, Kazimiera Szczuka, Krystian Legierski - każda z tych postaci ma na koncie sukcesy w życiu zawodowym, jest wyrazista i ciekawa. Można podać rękę Partii Demokratycznej, która już nie chce flirtować z lewicą.
Uniknąć scenariusza klęski
Koalicja z SLD w wyborach samorządowych będzie klęską projektu formacji liberalno-demokratycznej. Nie ma powrotu do koncepcji Lewicy i Demokratów, nie ma zgody na współpracę z medialnymi koalicjantami PIS-u. Napieralski osiągnął swój wynik uderzając do innego niż liberalny elektorat. Jak pół żartem pół serio ujęła to prof. Staniszkis na lidera SLD głosowała "młodzież typu disco-polo" i mentalne sieroty po PRL-u. To nie jest elektorat liberałów.
Odwagi w sprawach światopoglądowych!
Związki partnerskie (nazwane po imieniu, a nie przybraniem osoby bliskiej), dekryminalizacja miękkich narkotyków, dyskusja nad zmianą prawa aborcyjnego, realny rozdział Państwa od Kościoła, a zarazem ograniczanie działań państwa do minimum, piętnowanie rozdawnictwa i etatyzmu, rozsądna polityka podatkowa - to punkt wyjścia do dyskusji o wspólnym programie liberałów. Z PD nie będzie problemu - myślą dokładnie tymi kategoriami, podobnie z Zielonymi.
Nie należy być Platformą bis, choć trzeba być chcianym przez PO partnerem. Ale przede wszystkim pożadanym przez tych, którzy poparli partię Tuska na zasadzie wyboru mniejszego zła.
Bogumił Kolmasiak
czł. zarządu SD w Warszawie, red. nacz. Polski Liberalnej
