Zaskakujący apel skierowała do Andrzeja Olechowskiego Przewodnicząca Partii Demokratycznej. Wpisuje się on w logikę działań, które w dłuższej perspektywie, choć nie tak znów odległej, zmierzają do całkowitej likwidacji organizacyjnej środowiska dawnej UW a w krótkiej perspektywie pokazują całkowity brak wyobraźni i prosty model zabijania własnej tożsamości ideowej.
Brygida Kuźniak Przewodnicząca PD, zapewne pomiędzy jednym wpisem o swoim psie a opisem kolei państwowych, wymyśliła, że środowiska centro-lewicowe już w I turze wyborów powinny udzielić poparcia konserwatyście Bronisławowi Komorowskiemu. W żaden sposób nie znajduję logiki dla podobnego postępowania. Oczywiście użyty, jak zwykle, straszak w postaci zagrożenia jakim może być prezydentura Jarosława Kaczyńskiego jest uproszczeniem rzeczywistych intencji autorki apelu. Jednakże w prosty sposób tłumaczy m.in. całkowity zanik możliwości organizacyjnych PD pod przywództwem nowej przewodniczącej, która najpierw przekonywała wspólnie z SdPlem, że najlepszym kandydatem na Prezydenta jest socjalista Tomasz Nałęcz, by wobec trudności związanych z możliwością zebrania 100 tysięcy podpisów pod Jego kandydaturą wesprzeć bez zająknięcia, podkreślmy, konserwatystę Bronisława Komorowskiego.
I nie mam pretensji, że PD miota się w swych wyborach ideowych, których emanacją poniekąd jest wybór kandydata na Prezydenta. To w końcu decyzja tej partii i jej przywództwa a też niewiele mnie ona obchodzi. Mam pretensje, że środowisko uznające za najważniejsze, przynajmniej w warstwie werbalnej, wartości liberalne w życiu publicznym przekonuje do głosowania już w I turze na osobę, co do której nie można mieć żadnych zastrzeżeń jako człowieka, poza tym, że ideowo jest daleki od prezentowanych poglądów środowisk wolnościowych i liberalnych (no i że strzela do zwierząt dla przyjemności, ale to już inna sprawa).
Brygida Kuźniak powinna pamiętać, że mimo sceptycyzmu wielu osób Andrzejowi Olechowskiemu udało się zebrać ponad 230 tysięcy podpisów pod Jego kandydaturą uprawniających do zarejestrowania jako kandydata na Prezydenta. To nie jest liczba wymyślona i przypadkowa. To świadomy wybór grupy wyborców. Tych, którzy szukają alternatywy dla PO-PiSu, a dla których kandydat środka sceny politycznej jest najlepszym wyborem. Pozbawianie się wyboru, co zrobiła Partia Demokratyczna, i jeszcze namawianie do tego innych jest polityką białej flagi. A już argument popieramy Komorowskiego, bo nie chcemy Kaczyńskiego jest wyrazem wyjątkowej indolencji organizacyjnej i intelektualnej. Własne tchórzostwo bądź kupczenie środowiskową symboliką i logotypem można tłumaczyć rzeczywistym bądź wyimaginowanym zagrożeniem. Jednakże wybór Prezydenta w Polsce może, zgodnie z prawem, opierać się na II turach. Pozbywanie się szansy na wybór ideowy już przed I turą, zgodny z sumieniem i przekonaniami to po prostu destrukcja jakiejkolwiek rzeczywistej dyskusji o Polsce i jednocześnie tytuł do szukania domysłów jaka była cena takowego poparcia.
Nie wierzę, że działacze Partii Demokratycznej poparli kandydaturę Bronisława Komorowskiego z miłości. Z uwagą będę śledził listy kandydatów Platformy Obywatelskiej w wyborach samorządowych a na nich działaczy tej partii. Co więcej, nie mam zamiaru nikogo osądzać ani potępiać, jeśli ceną za poparcie Komorowskiego było kilka miejsc na listach wyborczych. To wybór tych ludzi i ich „polityka”. Jedyne o co mogę mieć pretensję, to nadgorliwość w realizacji planu Platformy zawłaszczania całej sceny politycznej i wchłanianiu w orbitę wpływów wszystkich, jakże zróżnicowanych środowisk. Ale to już wybór Brygidy Kuźniak i jej partii. Jeśli dobrze się czuje w towarzystwie Gowina, Palikota, Rosoła, Mira i Grzesia – jej wybór. Być może na pasku Platformy polityczne życie Kuźniak i jej partii będzie dostatnie, ale z postulatami wolności i liberalizmu ma to niewiele wspólnego.
Sławomir Potapowicz
Autor jest prezesem Regionu Mazowsze Stronnictwa Demokratycznego.
